De meimaand

De meimaand Staat bol van terugdenken aan hoe het was, – hoe we het nu hebben, – en welke dromen we voor de toekomst hebben. Voor mij zijn drie dagen in mei erg belangrijk.

Allereerst 1 mei, de dag van de arbeid. In Nederland gebeurt er deze dag niet zoveel als in het buitenland. De demonstratie in Amsterdam van vandaag staat in schril contrast met de demonstraties  op andere plekken in de wereld. En dat terwijl er ook in Nederland nog genoeg te doen is op dat vlak. Jonge mensen en mensen die laag gewaardeerd werk doen, vinden maar geen voltijd baan, laat staan een baan met een vast contract. We zadelen onze jeugd op met hoge studieschulden en maken het ze moeilijk om een toekomst op te bouwen, bijvoorbeeld bij het vinden van een betaalbare woning. Veel verborgen armoede vinden we onder ZZP’ers die weinig zekerheden en bescherming genieten. Kleine werkgevers wordt het moeilijk gemaakt om medewerkers in vaste dienst te nemen, de risico’s zijn voor hen te groot geworden.

Veel van de oplossingen hiervoor liggen in Europa en in een sterke Sociaal Democratische partij. Bij geen andere politieke partij staan het aanpakken van en de oplossingen voor deze problemen zo prominent in het verkiezingsprogramma. De uitslag van de Europese verkiezingen zijn van groot belang voor een eerlijke Europese arbeidsmarkt. Zelf heb ik daarom deze 1 mei gebruikt om de eerste verkiezingsborden met ‘onze Frans’ te beplakken. Het plakken van tekstposters is overigens veel makkelijker dan die van gezichten. Bij elke ‘plakrimpel’ voel je je schuldig naar de geportretteerde. Ik ben overigens wel blij met de poster van onze lijsttrekker. Hij staat er op zoals hij is, warm menselijk. Daarnaast ben ik er trots op dat mijn PvdA zo’n prominent naar voren kan schuiven. Zijn toespraak uit 2014 na de MH-17-ramp staat nog in mijn geheugen gegrift, kippenvel.

Ten tweede 4 mei, dodenherdenking, Voor mij persoonlijk een beladen dag. Mijn oom zat in het verzet. Bij hem en zijn vrouw werd een Joodse baby te vondeling gelegd. De baby overleefde, dankzij het verzet, de oorlog wonderwel. Mijn oom werd op 10 augustus 1944 gefusilleerd in Vught, hij was één van de 23 van Trouw. Dit landelijke netwerk van deze verzetskrant werd in augustus 1943 door de Duitsers geïnfiltreerd en deels opgerold. 23 verspreiders werden gefusilleerd, de krant Trouw bestaat echter nog steeds en Nederland werd een half jaar later in zijn geheel bevrijd.

Voor mij een bewijs dat het goede altijd overwint en dat dat gebeurt omdat mensen op het juiste moment de juiste keuzes maken. Kiezen om mens te zijn en te zorgen voor een kind, kiezen je niet de mond te laten snoeren en de waarheid te blijven verkondigen en kiezen om pal te staan in plaats van mee te bewegen. Op 4 mei denk ik aan hen die pal stonden en daarbij vaak het hoogste offer moesten brengen en aan hen die vermoord werden door de nazi’s omdat zij Jood, Sinti, Roma, homoseksueel, gehandicapt waren of om een andere reden de nazi’s in de weg stonden.

Tot slot 5 mei, dan steken we weer de vlag uit. Nu om de vrijheid te vieren, onze zegeningen te tellen en samen van het leven te genieten Er is veel om verdrietig over te zijn of om je zorgen over te maken. Er is gelukkig ook veel om dankbaar voor te zijn en er blijft altijd die hoop op een betere wereld van morgen, het mooist verwoord in het eerste couplet van de Internationale;

Redelijk willen stroomt over de aarde
En die stroom rijst al meer en meer
Sterft gij oude vormen en gedachten
Slaaf geborene, ontwaakt, ontwaakt
De wereld steunt op nieuwe krachten
Begeerte heeft ons aangeraakt!

Laten we ons daar, ieder op onze eigen manier, sterk voor blijven maken!

Krischan Hagedoorn