Scheurend gras

Oktober/november 2014, Blog 4 Krischan Hagedoorn fractievoorzitter PvdA gemeenteraad De Bilt

Nee, dit is geen rubriek over voetbal, het is mijn blog over mijn ervaringen in de gemeentelijke politiek als nieuwkomer, nu niet meer als uitputtend verslag over raads- en commissievergaderingen, maar meer op basis van wat me de afgelopen tijd heeft bezig gehouden.

Ik wil het hebben over het scheuren van gras, een term waar ik in de afgelopen commissievergadering mee te maken kreeg. We vergaderden met de commissie OR in Maartensdijk om daar alle insprekers te horen over het bestemmingsplan buitengebied Maartensdijk. Maarliefst 24 insprekers lichtten hier hun zienswijze toe. Dit varieerde van de plaats van paardenbakken, tot het verschil tussen een dienstwoning en een plattelandswoning en blauw gras op de schrale gronden.

Bij veel zaken kon ik me wel een voorstelling maken, zoniet bij het verhaal van de laatste inspreker, agrariër Hennipman uit Westbroek.

Een deel van het buitengebied Maartensdijk kent ondergronds Veen, dit moet beschermd worden vanwege het unieke landschap, maar daarnaast ook omdat veen bij blootstelling aan lucht verpoedert en vermengt met de andere grondsoorten. Dit zorgt weer voor bodemdaling.

Boeren in het veengebied moeten vanaf de bekrachtiging van het bestemmingsplan een zogenaamde omgevingsvergunning aanvragen om te mogen ploegen, omdat men bang is dat met het ploegen de veenlaag verstoord wordt. Tot voor kort mocht een ieder doen wat hij wilde.

Allemaal nogal abstracte informatie, dus ik besloot een kijkje te nemen op de boerderij van de familie Hennipman. De heer Hennipman liet me daar de bestemmingsplankaart zien van het gebied. Uit deze kaart werd niet duidelijk op welke diepte de laag veen zich per deelgebied zou moeten bevinden.

Het probleem zit hem namelijk in de maisteelt. Boeren met koeien telen vaak eigen mais, ongeveer 20% van hun grond. Deze mais telen ze om als voer te dienen voor het vee. Om de mais in te kunnen zaaien, wordt er tot een diepte van 30cm geploegd. De boer wil graag wisselteelt toepassen, dit betekent dat elk jaar een ander gedeelte van de grond voor maisteelt wordt gebruikt, dit voorkomt vaak plantenziektes.

Door deze nieuwe regelgeving is het niet meer mogelijk om overal wisselteelt toe te passen, op veengebied moet hiervoor nu een vergunning worden aangevraagd. De laag veen om deze boerderij ligt zo’n 50 tot 70cm diep, ploegen tot 30cm brengt geen veen naar boven, dus levert geen schade aan de veenlaag op, aldus Hennipman. Samen bekijken we de situatie op het land, het veen ligt inderdaad zo diep als boer Hennipman zegt, bij inspectie op het weiland van zijn buurman, constateren we een diepte van 70cm.

Het is nog niet duidelijk op welke gronden de gemeente al dan niet een omgevingsvergunning afgeeft, ook zijn de kosten nog niet duidelijk. Het alternatief is mais betrekken van een andere boer, die niet op veen teelt. De kosten zijn hiervoor flink hoger (zo’n € 500,- per hectare) dan zelf telen, daarnaast wordt met het transport meer diesel verstookt.

De conclusie van dit verhaal: het is goed dat we voorzichtig omgaan met onze unieke landschappen en in dit bestemmingsplan de schadelijke effecten willen tegengaan van het weghalen van het veen. De maatregel levert echter ook economische schade op aan de bedrijfsvoering van de boeren in het gebied.

Als we dit beleid uit willen voeren, zullen we hier ook aandacht voor moeten hebben. Of we zorgen voor een goede kaart waarop de diepte van het veen goed in kaart is gebracht en geven exact aan waar wel en niet geploegd mag worden voor maisteelt, of we verbieden het ploegen in de veengebieden en laten de boeren in dit gebied hun mais elders betrekken, maar compenseren de hogere kosten die de boer moet maken.

Tenminste,
Als we een behoorlijke bestuurder willen zijn voor al onze inwoners,

Als we bereid zijn om te betalen voor wat we veroorzaken met onze plannen,

Als we bereid zijn diesel te verstoken om het milieu te sparen en

Als we bereid zijn om duidelijke spelregels te hanteren

Maar ja, as is soms ook gewoon verbrande turf….

Ik ben benieuwd wat de komende commissievergadering oplevert aan nieuwe inzichten en antwoorden van de experts (ook op bovenstaande). Laten we hopen dat we tot een mooi buitengebied Maartensdijk kunnen komen waarin zowel de natuur, burgers en boeren zich thuis kunnen voelen.

Alle blogs van Krischan Hagedoorn zijn hier te vinden.