Blog Krischan Hagedoorn: Op weg naar 1 mei

De verkiezingsuitslag is voor PvdA’ers als een mokerslag aangekomen. Na jaren van dalende peilingen werd de PvdA op 15 maart definitief afgerekend door de kiezer. Dat dit in onze ogen misschien onterecht is, doet er niet toe. In een democratisch geregeerd land geldt dat de kiezer altijd gelijk heeft. We hebben het er de komende vier jaren maar mee te doen. Uithuilen en opnieuw beginnen, vanuit de kernwaarden….

Bij mij als lokale PvdA-volksvertegenwoordiger is de klap nog harder aangekomen. Dit omdat deze landelijke uitslag ook van invloed is op mijn werk hier, in deze gemeente. Wat je lokaal ook doet, je weet dat die landelijke tendens mee gaat spelen bij de gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar. We moeten dus nog harder aan de slag om voor het voetlicht te brengen wat we bereikt hebben en wat we in de volgende periode willen bereiken. Iets dat in de landelijke campagne beter uit de verf had mogen komen. Misschien zou dat een verschil gemaakt hebben…

Daarnaast doen alle negatieve commentaren in de kranten van bekende PvdA-bashers en/of eigen partij-prominenten het moreel ook geen goed. De zure commentaren dalen op onze sterke schouders neer;  “De PvdA heeft geen bestaansrecht meer”, “er zijn geen arbeiders meer, voor wie is de PvdA er eigenlijk”, “de doelgroep heeft zich van de PvdA afgekeerd”, “de PvdA moet maar fuseren met GroenLinks”, “de PvdA is niet meer van deze tijd en moet zichzelf opheffen”.

Daarom draagt deze column de titel; “Op weg naar 1 mei”. De dag van de arbeid is er van oudsher om te strijden voor solidariteit, (arbeids)recht en vrede. Idealen die in deze tijd springlevend zijn lokaal, nationaal en wereldwijd.

En die PvdA dan, heeft die nog bestaansrecht?
Laten we dat eens benaderen vanuit lokaal perspectief en denk hierbij aan de Gemeente De Bilt. Een gemeente met 6 dorpskernen, en gemiddeld oudere, en veel rijkere, inwoners dan de rest van Nederland. Een soort Aerdenhout of Wassenaar van Utrecht. Wat we vaak vergeten is dat in Aerdenhout en Wassenaar, en dus ook in De Bilt, gewoon ook arme mensen wonen. In onze gemeente gaat het om ongeveer 1000 mensen die maximaal 125% van de bijstand verdienen,  zo’n 1500 gezinnen in onze gemeente leven in armoede.
Deze mensen kregen altijd een automatische kwijtschelding voor de gemeentelijke belastingen. Een bedrag van +/- € 600,- per jaar. Echter, per 1 januari veranderden de spelregels. Het vermogen dat mensen mogen hebben werd verlaagd van € 5.000,- naar € 2.000,-. Vermogen klinkt duur, het gaat hier echter om geld dat in spullen zit. Kijk naar je eigen leefsituatie en zie dat die spullen (inboedel, auto, fietsen etc.) al snel optellen tot € 5.000,- laat staan € 2.000,-.
Hierdoor kwamen ongeveer 75 gezinnen in de problemen, zij verloren hun kwijtschelding. Eind januari 2017 ontvingen de mensen bericht. Bij het aantekenen van bezwaar tegen de belastingen werd de inwoners vooraf duidelijk gemaakt dat als ze dat doen en in het ongelijk worden gesteld, ze de belasting in één keer zouden moeten betalen, een terloopse mededeling die hard aankomt omdat dit vaak onmogelijk is voor de arme inwoner. Waarom moet zo’n mededeling pro-actief in een brief. Verwacht de gemeente misbruik, of probeert ze bezwaren te voorkomen door angst te zaaien???
De crux van het verhaal is de ontijdigheid van deze mededeling. Gemeente, sociale dienst en de belasting-inner (BghU) waren hier al vanaf augustus 2016 op de hoogte, maar hebben zich zo druk gemaakt over de uitvoering en communicatie van de maatregel, dat ze de tijd vergeten zijn en de mensen pas in januari op de hoogte hebben gesteld. De cliëntenraad sociale zaken (belangenbehartigers van inwoners die in armoede leven) kwam in het geweer, maar werd niet gehoord.

De lokale PvdA heeft het probleem toen opgepakt en aan de kaak gesteld in de gemeenteraad. Door goed politiek handwerk (het opstellen van een motie, informeren van de raad, afstemmen met fracties die de doelgroep ook een warm hart toedragen, het benaderen van de pers en het neerzetten van een goed debat in commissie en raad) werd het voorstel om lokaal af te zien van deze maatregel in maart bijna aangenomen. De stemmen staakten omdat 1 raadslid afwezig was.
Op 20 april werd opnieuw gestemd en werd de motie van de PvdA alsnog aangenomen, ondersteund door SP, ChristenUnie, de VVD en de lokale partijen Beter De Bilt en Bilts Belang.
Andere progressieve partijen zoals GroenLinks en D66 stemden tegen en gaven de PvdA nog een trap na omdat we lokaal regelingen probeerden te repareren die de PvdA in de regering landelijk al opgelegd had.

En daar zit de kern van mijn betoog. Landelijke regelgeving moet lokaal goed uitgevoerd worden. Maar door pas in januari te communiceren, is de legitimiteit van de maatregel er niet meer. Je zadelt de mensen op met een probleem en geeft ze geen ruimte om te anticiperen op wat op hen afkomt. Dat gaat in tegen de kernwaarden van behoorlijk bestuur.
De PvdA past bescheidenheid, vele andere partijen steunden de PvdA motie. We hebben maar 2 zetels in de raad en hadden er 14 nodig. Het verhaal van de PvdA was echter zo krachtig, dat een meerderheid in de raad hier niet omheen kon en wilde en dus de motie steunde.

Het verhaal van de PvdA; ‘solidariteit, gelijke rechten en kansen, last naar schouders en vrede’, spreekt nog steeds aan en de PvdA is in staat om vanuit die kernwaarden meerderheden te creëren om oneerlijke maatregelen die de mensen aan de onderkant van onze maatschappij treffen, terug te draaien.
De PvdA leeft. De waarden zijn nog steeds krachtig en 1 mei is de moeite waard om te vieren. Tegen de klippen op van het gelijk van de kiezer moeten wij dit verhaal blijven vertellen omdat we ook als kleine partij het verschil kunnen maken voor de mensen waarvoor we zijn opgericht.
Laten we stoppen met navelstaren en rouwen.
We gaan met opgeheven hoofd op naar verkiezingen, op naar een sterke en sociale gemeente waarin we samen vooruit gaan!

Alle blogs van Krischan Hagedoorn zijn hier te vinden.